TRYSIL, 23 AUGUSTUS

De wereld is erg klein vanochtend: alles is in nevelen gehuld. Woensdag, rustdag, dus we doen het vandaag errug ‘piano an’. Na het ontbijt drinken we koffie bij Ilja en Evander; een mooie gelegenheid om lekker bij te kletsen over van alles en nog wat. Gezelli!

We rotzooien wat op onze plek, breken letterlijk de tent (lees: luifel) af en ruimen vast de dingen op die we toch niet meer hoeven te gebruiken vandaag. We lunchen eens wat, lezen, dutten en dronen een beetje en de uren rijgen zich vanzelf aaneen. Hoe poëtisch…

Maar het rondje met het hondje moet nog wel ff: we lopen een wandelingetje van vijf kilometer. Maar dan wel een deel van het pelgrimspad St. Olavsleden, en da’s niet zomaar een pad… Tijd voor een weetje:

Er is niet één St. Olavspad, maar er zijn er meer. De meeste beginnen bij de Oostzee of Botnische Golf. Een ding hebben ze gemeen: ze lopen allemaal naar Trondheim. Anders mogen ze ook niet ‘St. Olavsleden’ heten. Als je dat maar weet!

Hier door Trysil loopt dus ook een St. Olavsleden, net als door Älvros en Sundsvall waar we eerder waren. Alleen die hebben wij dan weer niet gezien 😊.

Daar gaat ‘ie: Olav Haraldsson, ook wel Olaf de Dikke genoemd, was begin 11e eeuw koning van Noorwegen. Na zijn heiligverklaring kon die bijnaam natuurlijk niet meer en werd hij Olav de Heilige.

Het St. Olavspad volgt delen van de weg die deze Olav Haraldsson aflegde toen hij in de zomer van 1030 terugkeerde uit Novgorod in Rusland om de Noorse troon te heroveren. De reis eindigde bij Stiklestad (100 kilometer ten noordoosten van Trondheim), de dood van Olav en zijn heiligverklaring. Hij werd begraven in Nidaros, het huidige Trondheim, waarna met de bouw van de kathedraal werd gestart. Na zijn dood ontstonden de geruchten over wonderen die rond de man zouden hebben plaatsgevonden. Een van die wonderen daar geloven wij heilig in: hij kon trollen in steen veranderen. Vorig jaar hebben wij, langs een van de St. Olavsleden, een joekel van een stenen trol zien staan. Een echte!

200 jaar na de dood van Olav heeft de IJslandse historicus Snorrie (what’s in a name) Sturluson het verhaal van Olav opgenoteerd, gebaseerd op fabels en vertellingen, ook uit de meest ongelooflijke bronnen (hoe kan het ook anders).

Mede door deze Olav was Trondheim tot de 17e eeuw een van de belangrijkste Christelijke bedevaartsplaatsen van de wereld.

Enfin, het was een leuke wandeling over een smal paadje door een vochtig dennenbos vól paddenstoelen.

En dan nog even dit: we zijn ‘only the lonely’ op de camping. Er staan weliswaar nog twee caravans, maar die zijn onbewoond. Dat betekent dus ook dat de plees en douches alleen door ons gebruikt worden: nog nooit eerder meegemaakt. Wát een luxe! We hebben ook alle muggen voor ons alleen 😊.

Morgen raggen we richting Nusnäs. Toedels!