Stryn – Fjærland, 30 augustus

Vandaag zo’n 120 kilometer gereden om in Fjærland te komen, het dorp waar het fjord de gletsjer ontmoet. Gelukkig kan dat sinds 1994. Voor die tijd was Fjærland alleen bereikbaar per boot over de Fjærlandsfjord. Een schitterende dag om te rijden met veel zon, die alleen uitging als we door een tunnel reden. En dat waren er vandaag best veel, waarvan de langste ongeveer 6,5 kilometer lang was. De zon is ook een keer wat langer uit geweest toen we een tunnel door moesten waaraan gewerkt werd, file in de tunnel… En heel langzaam rijden bij een kudde geiten op de weg, zo langzaam dat ze zelfs aan de Kip konden ruiken. Nieuwsgierige beesten! Bij Loen lag een klein cruiseschip, best grappig. Bij Olden een joekel die bijna de hele fjord vulde, zonde van de fjord, haha.  

Op de camping in Bøyum, bijna aan het Fjærlandsfjord, snel de Shelter een plek gegeven en een was gedraaid. Ook dat moet zo nu en dan gebeuren, anders zijn de schone onderbroeken op 😊.

Ons uitzicht is magnifiek: we kijken uit op twee gletsjers! Mooier kan het gewoon niet worden… We moeten Noor nog wel ff uitlaten, dus hup in de auto naar de Bøyabreen en Supphellebreen, allebei (natuurlijk) uitlopers van de 60 kilometer lange en 15 kilometer brede Jostedalsbreen. Daar is ‘ie weer! Beide gletsjers zijn, weliswaar op afstand, goed te bereiken met de auto. Je wandelt dan een paar honderd meter en komt vervolgens niet verder dan het gletsjermeer of de smeltwaterrivier. Voor eigenlijk alle gletsjers geldt dat dichterbij komen niet verstandig is; er breken dagelijks stukken af die met donderend geweld naar beneden komen. Bovendien is het ontzettend gevaarlijk om je onder een stuk ijs te begeven: gletsjers bewegen, al is het maar enkele centimeters per dag, maar soms meer. Dan kunnen gigantische stukken ijs afbreken of ontstaan er scheuren in het ijs. Je moet je NIET onder het gletsjerijs begeven; luister naar wat de experts zeggen en waarvoor gewaarschuwd wordt! Dat doen wij dus braaf… Dit uitstapje naar deze prachtige zonnebadende breens was vandaag de spreekwoordelijke kers op de taart, morgen weer zo’n kers?