Fjærland, 1 september

Nou vooruit, de állerlaatste (althans dat denken we): Nigardsbreen… Kennelijk kunnen we er geen genoeg van krijgen, en wat voor de lezer misschien een herhaling van zetten lijkt; dat is het voor ons absoluut niet. Elke breen heeft zijn eigen charme en is telkens weer op een andere manier te bereiken. Vandaag een enorme kuitenflikker: bijna drie kilometer stijgen met 800 (!) hoogtemeters. Je ziet het niet op de foti en film, maar het was best weer een helse tocht. Steil omhoog op enorme stukken rots en dat zonder stokken omdat die je alleen maar in de weg zitten. Bovendien heb je geen grip met die dingen op deze ondergrond.

Helaas waren we 20 minuten te laat op de parkeerplaats: er was net een tour met gids vertrokken. Dat tijdstip stond jammer genoeg niet op de website, anders hadden we ons best wel gedaan om erbij aan te sluiten. Jammerjammer. Alweer een reden om nog eens terug te gaan naar Noorwegen, toch?!

Eenmaal boven kwam er een grote groep terug van het ijs, begeleid door niet-Noorse gidsen. Wij denken dat deze mensen uit Nepal of zo komen.

Maar goed, we hebben natuurlijk wel weer heel erg genoten van deze omgeving, dat neemt niemand ons meer af.

Eenmaal thuis hebben we snel de luifel afgebroken en ingepakt, de keuken naar binnen gebracht, gedoucht en iets gegeten. What else is new?!

Waar snot zit, doen de hersens het niet: uw verslaggever van vandaag kapt er dan ook mee. Vanavond heel vroeg onder de wol en hopelijk morgen wat beter…