Oppdal, 21 augustus

Het is een uur of vijf in de middag en we zitten lekker in ons Kipje, droog gelukkig. Zoals voorspeld begon het tegen vier uur te spetteren en daarna soms zelfs flink te plenzen. En rond die tijd waren we bijna weer op de camping: kwestie van goed plannen dus.

Om half 12 werden we door de Hovdengondel naar Skjørstadhovden op 1135 meter gebracht. Appeltje-eitje bijna in de meest letterlijke zin des woords: de gondeltjes waren schattig kleine witte ‘eitjes’, net zoiets als bij Isenau. Misschien weten de Villarsgangers dat nog wel. Maar geen eitje voor Noor: ze vond het niet echt leuk dat gehobbel en wist niet hoe snel ze er boven weer uit moest. Helaas mocht ze het panoramarestaurant niet in, dus hebben wij de koffie/thee en het gebak maar overgeslagen. Het was de bedoeling dat we boven lekker aan de wandel zouden gaan, maar behalve een paar doodlopende geitenpaadjes, wat skipistes en een MTB-downhillpad is er niet veel. En dat laatste moet je niet naar beneden willen lopen, want dan vliegen de downhillers je om de oren. Daarom zijn we de blauwe piste (lees: deels bospad) van 5,5 kilometer maar afgelopen naar het dalstation van de gondel op 550 meter. Een breed boerengrindpad dat doorgaans niet zo leuk loopt, maar door het uitzicht en de schapen onderweg toch verrassend was. Schapen die overigens meer aandacht hebben voor Noor dan andersom, zó grappig. Af en toe hoorden we ver weg op de hoogvlakte aan de overkant geknal: vanaf vandaag is de hier scherp gereguleerde jacht op rendieren weer begonnen. Gelukkig trok Noor zich deze keer niet veel aan van het geknal en bleef ze gewoon bij ons, zij het met laaghangende staart.

Als het droog is, is het een heerlijk gebied om te wildkamperen. En dat mag hier allemaal volgens de Allemannsretten. Het Allemansrecht, onderdeel van de wet op de buitenrecreatie, bestaat sinds 1957 met als uitgangspunt dat iedereen het recht heeft in alle natuurgebieden te komen, ongeacht wie daarvan de eigenaar is. Kusten, moerassen, bossen en bergen vallen onder ’niet-omheind en ongecultiveerd land’ waar je altijd mag rondzwerven. Kleine ongecultiveerde gebiedjes in een gecultiveerd gebied worden niet als ongecultiveerd aangemerkt. Daar heb je alleen toegang van 15 oktober tot 30 april als de grond bevroren is, net als bij omheind land. Omheind wil alleen zeggen dat het privébezit is en niet dat er een hek omheen staat 😊. Op het platteland, in de bossen of in de bergen mag je maximaal twee nachten wildkamperen met tent, caravan of camper. Je moet dan wel minimaal 150 meter bij bewoonde woningen of hutten vandaan blijven. Wil je er langer blijven, dan heb je toestemming van de landeigenaar nodig, maar in de bergen en afgelegen gebieden is die toestemming weer niet nodig. En wie weet, misschien bli over natta wij ook wel een keer in het wild.  

Na wederom een heerlijke dag is het zoals gezegd goed toeven in de Shelter met kletterende regen op het dak en een zoemend kacheltje binnen. Wel wat anders dan in Nederland waar de mussen weer of nog steeds van het dak vallen. We lezen wat, prutsen wat met foti en film en rammelen op het toetsenbord voor het dagelijks blogverslag. Noor ligt met vier pootjes naar een kant te stinken onder de tafel. Mensch wat ruft dat beest, excusez le mot! Ze heeft een hondenbotje gehad: NOOIT DOEN! ☹ Als jullie na vandaag niets meer van ons horen, dan weten jullie dat het foute boel is hier. Sla dan alarm, voordat we niet meer te redden zijn!