Oppdal, 20 augustus

Sjenie werd vanmorgen wakker en wilde bijna naar de badkamer lopen, aan de LdK 23 in Harkstede… Zo lekker had ze geslapen 😊.

Tijdens en na het ontbijt wat dubben: gaan we wel of niet de Snøhetta lopen, de hoogste berg van Noorwegen buiten Jotenheimen.

Omdat het weer nog behoorlijk onbestendig is, besloten we om niet de berg zelf op te lopen, maar om naar het uitzichtpunt te gaan waarvandaan je die Snøhetta ziet liggen. Da’s ongeveer een kwart lopen van de ‘geplande’ afstand. Snøhetta is vooral leuk als het weer helder is, verder is het naar boven lopen op zich best saai. Naar verluid…

Door naar het uitzichtpunt te lopen (slechts 1,5 kilometer redelijk stevig klimmen) hebben we wel vier moskus/muskusossen/musk oxen (voor ieder wat wils) gezien. Heeeel ver weg. Maar we hebben ze gezien, jawel! Je moet bij die beesten op minimaal 200 meter afstand blijven, nou da’s wel gelukt: wij stonden er maar liefst 2700 meter vandaan, HAHA. Ruim voldoende afstand dus, en de foto is zodoende een waar zoekplaatje geworden. Ook een 150-600mm teleobjectief helpt daar niet echt bij, wat een grap zeg.

Om naar het uitzichtpunt te komen, reden we de E6 terug naar Hjerkinn en kruisten hier en daar de zes kilometer lange Vårstigen bij Drivstua, de oude koninklijke weg van Oppdal naar Dombås. Bij de waterval in de rivier de Svona zijn we even gestopt. We hebben daar natuurlijk weer lekker geklikt en ingezoomd, zoals je kunt zien op de plaatjes van vandaag. Verder valt er niet veel te melden over alweer een schitterende dag; we vervallen in herhaling, maar we kunnen gewoon niet anders. Noorwegen wat ben je mooi en afwisselend en wat zijn je bewoners vriendelijke mensen!

Oh kak, er schiet me toch nog iets te binnen: het stikt hier overal van de kwikstaartjes die voor niets of niemand bang zijn. Verder hebben we hier nog maar weinig en dan vooral hele kleine vogeltjes gespot. Maarrrrr, we komen hier werkelijk overal en dan vooral op en pal aan de weg, schapen tegen die voor niemand aan de kant gaan. Ook niet als je in een hele grote vrachtwagen rijdt... Langzaam passeren is het devies hier; meestal tjoepen ze dan wel de berm in. Maar waarom die beesten nou zo dicht tegen het asfalt aan gaan liggen?! Lekker warm of zo? Levensmoe?