Ålesund – Stryn, 26 augustus

Na een regenachtige nacht bleek de ochtend ook nog nat te moeten zijn. En er is door de weergoden vandaag weer goed geoefend met nuances in grijs. Gelukkig hebben we daar geen invloed op, anders zou daar ook nog onenigheid over ontstaan. Maar het is niet anders: de bergen in dikke grijze wolken gehuld en grijswitte sluiers boven het water. Helaas hebben we dus niet veel gezien op deze route. Tijdens een korte overtocht met een veerboot zijn we de auto niet eens uit geweest… en dat is niks voor ons.

Ondanks het feit dat de tocht van vandaag niet lang was, bleek er toch zoals altijd regelmatig behoefte aan een plaspauze. En als er dan eieieinnnndelijk een P-wc beschikbaar is, word je door de Noorse politie gesommeerd door te rijden. Mag je dan in Noorwegen niet eens plassen?! Mwah, er bleek een of andere verkeerscontrole te zijn waarbij op de bewuste parkeerplaats de politie haar controles uitvoerde. Tja. No worries, uiteindelijk is de blaas elders geleegd.

Verder valt er nog te vertellen dat we vanmiddag op tijd op camping Strynsvatn waren, aan het Innvikfjord, een zijarm van het grote Nordfjord. Daar een mooie plek gekozen met uitzicht op de bergen met de grijze sluiers en prachtig groen/blauw water. Vandaag de luifel en de buitenkeuken maar eens opgezet, alwaar Sjenie vanavond een heerlijk maaltijd met Noorse zalm heeft bereid. Jammie. Het is de bedoeling dat we hier een aantal dagen blijven.

Oh ja, het sanitairgebouw is hier werkelijk geweldig, van binnen en van buiten. Wat een luxe weer al die badkamertjes…

Onze wandelstokonderkantpuntmetrozetjemissie kreeg vandaag ook nog een vervolg: ook Stryn beschikt over de twee eerdergenoemde sportzaken, dus we hebben nog maar even een poging gewaagd. Intersport moest ons helaas teleurstellen, maar bij Sport 1 hebben twee alleraardigste, behulpzame dames alles overhoopgehaald om een passend onderkantje voor de Lekistok te vinden. ’t Is niet gelukt, al kregen we wel een ‘stuk lijm’ mee om de reeds eerder verworven dop beter vast te kunnen zetten. Sterk staaltje Noors meedenken! Bij die lijm is het een kwestie van verhitten, ergens opsmeren, laten afkoelen en alles zit goed vast. Moet het weer los, dan de boel gewoon weer verhitten. We gaan het morgen ff proberen…

Nog een grappige wetenswaardigheid: veel dorpen hebben een houten skischans. Niet zo’n ‘plastieke’ waar je het hele jaar door vanaf kunt, maar gewoon een echte houten. En daar heb je sneeuw voor nodig. Vaak zie je naast zo’n schans een hele grote hoop houtsnippers liggen, althans zo lijkt het. De houtsnippers vormen een isolatielaag over de in het voorjaar bij elkaar geschraapte sneeuw. Die wordt dan meestal in oktober op de schans en landingszone aangebracht. Het is dan al koud genoeg, maar voor verse sneeuw is het dan op veel plaatsen nog te vroeg.