7 februari, Golden Circle

Vannacht zijn we belaagd door een echte sneeuwstorm, het is dus ook maar goed dat we gisteren van Borgarnes naar Eiríksbraut gereden zijn. Dat zou vandaag een stuk lastiger geweest zijn. Kwestie van goed plannen, toch? 😉

De paden hier op de bult en de wegen zijn bedekt met een dikke laag sneeuw en ijs, en veel kustwegen zijn vannacht tot vanmorgen 10:00 uur afgesloten geweest vanwege de storm. Onze Jeep is aan een kant helemaal wit gewaaid.

En als je dan ’s ochtends naar buiten kijkt en eigenlijk niets meer dan alleen die Jeep ziet, denk je toch wel dat je deze dag in je tiny house zult doorbrengen. Dan maar ff de keet luchten en een raampje openen: fout! Gaat het toch niet meer dicht zeg: WD40-momentje denken we. De onderhoudsman die in no time op de stoep staat, heeft het snel gefixt. Niet met WD40 overigens, maar met een schroevendraaier en veel gewrik en gepiep. En dit weer komt volgens de onderhoudsman niet dagelijks voor, maar wel vaak: “That’s Íceland”.

Het is nu bijna 11:00 uur en de sneeuw wordt langzaam minder, het wordt wat lichter. Jippie!

Maar niet heus… Rond 13:00 uur stappen we in de auto: het ziet er goed uit. Maar na nog geen 200 meter rijden, keren we weer om: je ziet geen hand voor ogen met dit weer. Veel te gevaarlijk. Hoe ongelooflijk wisselvallig is het weer hier!

Een uurtje later proberen we het nog een keer en nu met meer succes. Behalve dan dat de slagboom van ons park niet open gaat, dus wachten we op een ander mannetje van Blue Cabin. No problem, komt vaker voor dat zo’n ding bevriest.

Nadat we de Jeep van vloeistof hebben voorzien, rijden we vol goede moed naar de Vatnsleysufoss, ook wel ‘Faxi’ genoemd. Ook daar treffen we een slagboom en een bordje ‘Open’, maar helaas niemand te bekennen en dus toch geen doorgang vandaag voor deze toeristi. Nou, dan niet, en we rijden door naar de geisers Geysir en Strokkur.

Geysir is op dit moment weinig actief, maar de nabijgelegen Strokkur spuit elke vijf à tien minuten enorme hoeveelheden water en stoom de lucht in. Spectacu, ook in de kille grijze omstandigheden van vandaag. Strokkur was vandaag erg punctueel: op de kop af zes minuten tussen de ‘uitbarstingen’. Voorheen spoot ook Geysir, waar ook de naam ‘geiser’ vandaan komt, zelf regelmatig een straal van 40 tot 60 meter omhoog. Door kleine aardverschuivingen en omdat veel toeschouwers rommel in de geiser gooiden om hem te activeren, ‘slaapt’ Geysir de meeste tijd. Sinds de aardbevingen van juni 2000 spuit hij twee keer per dag een paar meter hoog. Maar daarop wachten is gekkenwerk omdat het uuuuuren kan duren voordat ‘ie activiteit vertoont.

Bij een geiser is het water niet zo heel diep onder de grond zo’n 120 graden C. Soms wordt het ineens verwarmd tot 126 graden C waardoor het volume zeven keer zo groot wordt, en dan perst het zich door een smalle pijp de lucht in.

We lopen vandaag trouwens een dubbele ronde omdat tijdens de eerste ronde het zicht niet best is door sneeuwval. Een rondje door de toeristenshops doet kennelijk wonderen, want als we weer buiten staan is het ineens strakblauw. En omdat je hier niet weet hoe lang dat duurt, hup nog een rondje rond de geisers gelopen. Met beter resultaat, althans voor Strokkur.

Hierdoor zijn we wel aan de late kant voor de ‘gouden waterval’ Gullfoss; een imposant stukje natuurgeweld! Het water valt in twee stappen in een lange kloof. De rivier Hvítá (‘witte rivier’) stort bij de Gullfoss ruim 32 meter naar beneden en stroomt dan verder naar Selfoss. De naam ‘Gullfoss’ komt van de regenboog die je bij mooi weer in de nevelwolken kunt zien. Het donderende water horen we beter dan dat we het zien, want het sneeuwt inmiddels weer behoorlijk. De foto’s zijn dan ook geheel mislukt, haha.

In het schemerdonker tuffen we rustig aan weer naar ons piephuisje. Heerlijk warm is het daar. We denken nog even aan het gebruik van de hottub maar het stormt hier op de bult veel te hard. De wind staat pal op de hottub; geen doen dus.

Net als ons douchewater komt het warme water van de hottub hier rechtstreeks uit de grond. Bizar.

Hottub, of niet, het was weer een gewéldige dag!

Weetje…

Tot 1970 was IJsland voor haar energie afhankelijk van import van fossiele brandstoffen. Vanaf dat jaar is de geothermische energie een vlucht gaan nemen. Het warme water zorgt voor warm water in en verwarming van de huizen, de stoom van het warme water en de watervallen zorgen voor elektriciteit.