Opp naar Oppdal, 19 augustus

Daar gáán we weer: ff poedelen, ontbijten, opruimen, opbreken, aanhaken, afrekenen en wegrijden. Het regent zachtjes, het regent wel, het regent niet, we zien grijze lucht, we zien blauwe plekken, we zien grijzer dan grijs en het wordt blauwer dan blauw. Maar daar zijn we nog lang niet.

Na wat tips van de moeder van Roger Brendhagen, Noors natuurfotograaf, dan toch eindelijk weer eens op pad; we hoeven maar 154 km te rijden vandaag richting Oppdal in nasjonalpark Dovrefjell. En wat wás het weer een schítterende route! Alweer niet in woorden te vatten: het wordt eentonig, haha. Hoe weids wil je het hebben? Noorwegen heeft het. Vandaag bood de E6 ons vergezichten over hoogvlakten met een soort van ‘oplichtende’ velden rendiermos, en stukken weg ‘verdwijnend’ tussen de hoge bergen en rotswanden. Prachtig. Lien en Harry, en alle andere Noorwegengangers die ons van tips hebben voorzien, hebben geen woord te veel gezegd!

Zoals gezegd een korte route vandaag, dus waren wij al vroeg vanmiddag op de plaats van bestemming: camping Magalaupe, aan de Mågålaupet, 13 km ten zuiden van Oppdal. Het loodgrijs in de lucht had hier grotendeels plaatsgemaakt voor kneiterblauw, en dat niet zonder reden: het waaide hier behoorlijk. Daarom besloten we de luifel vandaag maar niet op te zetten. Als het niet regent, hebben we voldoende aan de Shelter zonder stoffen aanhangsel.

De camping was bij aankomst nagenoeg leeg, maar is inmiddels behoorlijk bevolkt door allerhande piepels: Noren, Fransen, Duitsers, Belgen, en natuurlijk Nederlanders. We vormen met z’n allen een kleurrijk geheel met onze tenten, caravans, en campers. Het sanitair is hier verouderd in tegenstelling tot wat we in Randsverk (Tessanden) gewend waren met al die luxe badkamertjes en washokjes. Maar alles is ook hier weer brandschoon.

Vanmiddag nog wel even in Oppdal wat boetskeps gedaan en bij de VVV lekker old school wat foldermateriaal verzameld. En daarna was toch eindelijk Noor weer eens aan de beurt hè. Hier bij de camping loopt een mooi schapenpaadje langs de Mågålaupet stroomversnelling, alwaar wij al blåbaer etend een stukje hebben gelopen. Zie de foti.