Alley & Abbey go Lappi, Suomi, 4/2

4 februari Kiilopää, zon op 09:22, zon onder 15:25

Afgelopen nacht verliep onrustig; gaan we wel opstaan, of doen we het niet, is het helder of bewolkt, zetten we de wekker? Dat alles om toch nog maar een glimp van het noorderlicht op te vangen, jawel, stelletje mafkezen. Het was wel helder om 04:00 uur, maar het dansende lichtschouwspel was niet te zien in Kiilopää. Vanochtend toch weer op tijd opgestaan voor het ontbijt en het busje dat ons naar Saariselkä (Suolocielgi in het Sami) moest brengen voor de volgende activiteit: de gegidste sneeuwschoenwandeling van drie kilometer, deze keer bij daglicht. Net als in Canada en veel andere landen geven ze hier plaatsnamen ook in de taal van de oorspronkelijke bewoners aan, hier dus in het Sami. Zo is Rovaniemi Roavenjarga en Ivalo Avvil. Kiilopää is en blijft Kiilopää. Tja.

Björn haalde ons vanmorgen op en gidste ons de bult op en af. Met z’n tienen de bossen in op sneeuwschoenen.

Met die sneeuwschoenen is het natuurlijk de bedoeling dat je makkelijker over een dikke laag sneeuw loopt omdat het gewicht van de drager over een groter oppervlak verdeeld wordt. Dat zou ook voor (hele) kleine dikke mensen moeten gelden, maar die moeten ze dan niet te kleine sneeuwschoenen geven 😊. Die figuren zakken dan nog steeds tot hun kruis in de sneeuw. Hihi, dit is puur leedvermaak.

Tijd voor wat educatie: historici vermoeden dat de sneeuwschoen 4000 tot 6000 jaar geleden waarschijnlijk in Centraal-Azië uitgevonden werd. De Aziaten namen de sneeuwschoen mee naar Noord-Amerika, waar het een belangrijk onderdeel van de cultuur van de inheemse volken werd. Het is een van de weinige culturele elementen die bij alle Indiaanse volkeren in sneeuwachtige gebieden gevonden is. Het lijkt erop dat de Europeanen die naar Noord-Amerika kwamen die dingen op hun beurt naar Europa meegenomen hebben.

Traditionele sneeuwschoenen werden gemaakt van (loof)hout en leren riemen. Moderne sneeuwschoenen worden meestal gemaakt van lichtgewicht materiaal zoals aluminium of kunststof.

Vroeger waren sneeuwschoenen belangrijk voor jagers, houthakkers en iedereen die door diepe sneeuw moest lopen. Tegenwoordig worden ze vooral door wandelaars gebruikt en bij de Arctische Winterspelen wordt er zelfs op hardgelopen. Ook dat is best leuk om te proberen, vooral in diepe sneeuw. Vallen is niet erg, eigenlijk best geinig 😊. Mijns inziens net zo maf als fatbiken…

En misschien hebben de Scandinaviërs de sneeuwschoen wel doorontwikkeld tot ski.

Toen we vanochtend startten, was het nog een beetje zonnig; de zon piepte regelmatig tussen de bomen door. Nu konden we tenminste zien waar we liepen. Deels over een breed wandelpad wat natuurlijk al erg platgetrapt was en waar we makkelijk zonder sneeuwschoenen hadden kunnen lopen. Deels over kleine paadjes waar al wel sneeuwschoeners geweest waren. En gedeeltelijk ook heerlijk door de diepe sneeuw. Kijk, daar deden we het voor. Niet alleen omdat het licht was, maar ook omdat het tempo wat lager lag dan met de avondwandeling, was het vandaag niet zo vermoeiend. Nu hadden we ook meer tijd om rond te kijken tijdens het lopen. Wat is het toch ongelofelijk mooi hier. We moesten vanwege de kou wel blijven lopen. Niet vanwege de temperatuur (-15), maar wel door de vrij stramme wind (gevoelstemperatuur -25) en de hogere luchtvochtigheid. Koude tengels en tenen hoor, brrrrr. Op de terugweg was er steeds meer bewolking en sneeuwde het licht. Dat maakt zo’n boswandeling ook heel sprookjesachtig.

Ook nu onderweg weer wat geleerd over de flora. Boompjes met een stam zo dik als een arm kunnen al zo’n tien jaar oud zijn. De dikste bomen zijn al honderden jaren oud. De basten hebben een hele dichte structuur en soms zie je dat de bast tegen de klok in gedraaid zit als een uitgewrongen laken. Waarom ze draaien is niet echt bekend, sommigen zeggen dat het door de zon komt. Dat ze langzaam in de breedte groeien en zo’n dichte bast hebben komt omdat ze maar een half jaar per jaar zon hebben.

Vandaag kregen we ons warme bessensap uit een kunststof kuksa. Die kan je afwassen, een houten niet. Die is dus echt privé. Ja, dat lijkt me wel verstandig… Yûk! Als je die mok goed behandelt gaat ‘ie je hele leven mee.

Vanmiddag hebben we lekker geluierd in de hut en zitten puffen in onze sauna.